De Klokke / Albert Dyserynckstadion

Tegen het einde van het eerste decennium van de twintigste eeuw was het Rattenplein te klein geworden voor het steeds populairder wordende FC Brugeois. De club bekeek enkele opties in Sint-Michiels (velodroom) en Sint-Andries om uiteindelijk in 1912 te verhuizen naar een veld zo’n halve kilometer verder langs de Torhoutse Steenweg tegenover café De Klokke.

Het terrein besloeg 1,68 hectare (later uitgebreid met een tweede en derde veld). In de beginperiode moeten de spelers zich omkleden in het café en de straat oversteken naar het stadion. Club huurde het terrein voor negen jaar van een particuliere eigenaar voor de prijs van 1760 frank. De omheining, tribune en het chalet van het Rattenplein werden op de nieuwe locatie heropgebouwd. Vrij snel kwam er een nieuwe, bescheiden tribune met 650 plaatsen en kleedkamers, een buvette en een conciërgewoning. Aan de overzijde van het veld werden drie rijen staanplaatsen aangelegd.

3000 toeschouwers waren getuige van de kampioenenmatch tegen Racing Mechelen in 1920. Met de recette van die wedstrijd (5.764 BEF) en de centen van drie geldschieters, waaronder Albert Dyserynck, werd de Klokke op 15 juni 1920 aangekocht voor de som van 40.000 frank. Dyserinck betaalde later de mede-eigenaars uit en schonk het terrein in volle eigendom aan de club.
Het stadion beschikte toen over een overdekte zittribune, een kleine overdekte staantribune op de zuidelijke kant en enkele rijen onoverdekte staanplaatsen langs de twee overige zijden van het voetbalterrein.

Tijdens de jaren ’30 van de vorige eeuw bood de Klokke al plaats aan 8000 à 10000 toeschouwers. De hoofdtribune was uitgebreid tot de volledige lengte van het veld, de staanplaatsen werden verhoogd en (op de noordtribune na) overdekt. In de jaren ’40 gebeurde dit opnieuw zodat toen 12.000 supporters de wedstrijden van RFCB konden volgen.

De Klokke werd na het plotse overlijden van voorzitter Dyserynck in 1931 naar hem genoemd. In 1932 werd er een standbeeld van de overleden voorzitter geplaatst.

In 1947-1948 werden er 26 schijnwerpers in het Albert Dyserynckstadion geïnstalleerd. Twee jaar later werden de vier grote lichtmasten geplaatst.

In 1949 werd de nieuwe betonnen hoofdtribune gebouwd met 2400 zitplaatsen. Tien jaar later werd er een eerste verlengstuk aan gebouwd en in 1967 een tweede. Dat jaar werden tevens de betonnen staanplaatsen aan de kant ‘Brugge’ verhoogd. In 1966 werd de zuidtribune met 19 treden uitgebreid en overkapt, het werd de eerste spionkop in België. Het stadion kon toen 18.000 supporters ontvangen.

In 1972 tenslotte werd bovenop de oostelijke tribune een tweede ring gebouwd. Deze metalen buizenconstructie, die niet de volledige lengte van het veld besloeg, werd deels in de tuinen van de achterliggende huizen opgetrokken. Achter de noordelijke staantribune verrees een hoge staalconstructie voor reclamepanelen. De Klokke bood toen plaats aan 25 000 toeschouwers.

In het seizoen 1974-1975 verhuisde Club Brugge naar het Olympiastadion. Geestelijke vader van dit project was toenmalig burgemeester Michel Van Maele. Het plan voor een nieuw, gemeenschappelijk stadion haalde het van het voorstel om de Klokke te moderniseren en door Club én Cercle te laten bespelen. De lichtmasten en het standbeeld van Albert Dyserynck verhuisden mee. Later zou ook de in steen uitgehouwen inscriptie R.F.C.B. die ooit boven de toegangspoort van het oude stadion prijkte een plaats krijgen in de gevel van De Klokke, het administratief gebouw van Club Brugge (annex Clubshop) naast het stadion.

Vanaf 1976 tot 1996 bespeelde Eendracht Brugge het Albert Dyserynckstadion. Eendracht betaalde daarvoor aan Club Brugge een symbolische jaarlijkse huurprijs van 1 frank. In 2000 moest het stadion plaats ruimen voor een woonproject. Dit bracht Club Brugge zo’n 2,5 miljoen euro op.

Fiche:

Foto’s:

Links:

Belstadions Forum: De Klokke / Albert Dyserinckstadion (met meer foto’s)