De Bosuil [16.144->23.000/27.000 - R. Antwerp FC]

[Zulte Waregem Sup]

[Zulte Waregem Sup]

Zonet in het nieuwsblad gelezen dat ook De Bosuil muurvast zit...

[Greenboy]

Maar dit heeft (nog) niets met bouwvergunningen te maken dacht ik. Hier zitten ze nog in een extra fase, namelijk een overeenkomst maken het de familie Mintjens, de eigenaar van die gronden....
en zelfs dat sleept dus al jaren aan. En eens dat in orde, kan de mallemolen van de omgevingsvergunningen nog beginnen.

[Tommeke81]

Blijkbaar zou er terug vooruitgang zijn en komen de 2 partijen (Mintjens en Gheysens) dichterbij elkaar.

[PUSH]

Toen Paul Gheysens met Antwerp promoveerde, duurde het amper 20 weken voor er een nieuwe hoofdtribune stond. Zeven jaar later is de helft van het stadion nog steeds een ruïne. Waarom doet Gheysens niet waar hij het beste in is: bouwen? HLN spitte de voorbije weken in het Bosuildossier en stootte beurtelings op nieuwe onthullingen en nog meer vraagtekens.

HLN, 02/06/2023

Het is 30 september 2018. Bart De Wever, burgemeester van Antwerpen, zit aan de rechterzijde van Antwerp- en vastgoedbaas Paul Gheysens. Het vernieuwde stadion waarover hij spreekt, zou er één zijn met minder geluid, minder lichtvervuiling, en meer veiligheid.

En vooral: het zou plaats bieden voor 23.000 à 27.000 supporters. De Wever kijkt naar links en zegt: “Paul Gheysens werkt aan de snelheid van het licht. Wij zien geen probleem met vergunningen. Wij proberen zijn tempo te volgen en willen dit realiseren in 2019.”

Twintig weken na de promotie had Gheysens de bouwvallige hoofdtribune neergegooid en vervangen door een splinternieuw exemplaar, met glaspartijen, een boulevard en waterpartijen aan de inkom. Later deed hij hetzelfde met Tribune 4, waar de jeugdacademie nu over de modernste faciliteiten beschikt.

Maar vierenhalf jaar na de woorden van De Wever blijkt het verschil tussen droom en daad groot. Tribune 2 blijft dicht wegens te oud en te versleten. Tribune 3 is krakkemikkig en klein. Dat wringt bij Gheysens. Zeker nu zijn club de beker heeft gewonnen en komend weekend kampioen kan worden. Het momentum om te groeien is nu.

In de gesprekken die de Antwerp-baas de voorbije maanden en jaren heeft gehad met de burgemeester, stipte hij geregeld aan dat het interessant zou zijn als zijn club in een volledig vernieuwd Bosuilstadion in Deurne-Noord kan blijven spelen. Voor de club. Maar evengoed voor het stadsbestuur. Met de gemeenteraadsverkiezingen die er volgend jaar aankomen zou het de burgemeester goed uitkomen dat de trouwe supporters en kiezers een volledig gemoderniseerde Bosuil krijgen. En dat het de peilingen geen deugd zou doen om de meest gehypete club van het land te zien verhuizen.

Aan de andere kant van de tafel kan De Wever niet anders dan zijn gesprekspartner op de ongemakkelijke waarheid wijzen. Pas als Antwerp een bouwaanvraag indient, kan de stad faciliteren. Dat is nog altijd niet gebeurd. Omdat Paul Gheysens de man is die alles heeft. Behalve de bouwgrond van zijn eigen Bosuilstadion.

Opstalrecht

Als de stadiongrond niet van Paul Gheysens is: van wie dan wel? Daarvoor moeten we terug naar 2008. Antwerp was een club in verval, vastgeroest in tweede klasse. Deurwaarders programmeerden de Oude Bosuillaan als standaardadres in hun GPS. Voorzitter Eddy Wauters kon de schulden niet alleen aflossen en riep de hulp van geldschieters in. Zakenman Tony Gram, bekend van de Kipling-tassen met het aapje aan de rits, leende de club 1,5 miljoen euro. Antwerp kon dat bedrag niet terugbetalen op de overeengekomen datum.

De rechtbank dwong de club om een eerste schijf van 500.000 euro meteen af te lossen. Lukte dat niet, dan dreigde Antwerp failliet te gaan. Op zoek naar dat half miljoen schakelde Eddy Wauters een nieuwe hulplijn in: de familie Mintjens uit Malle die hun fortuin op de financiële markten hebben verankerd. De familie Mintjens had de club eerder al met een lening gered. En ook nu schoot dochter Tania Mintjens te hulp met een lening.

In die overeenkomst stond één belangrijk detail. Als ze voor 29 september 2008 haar centen niet terug zou zien, had Mintjens de optie om met haar vennootschap KTH Beheer de gronden van de Bosuil te kopen voor een extra 600.000 euro. Dat was ook exact wat er gebeurde. Antwerp had niet voldoende cash om Tania Mintjens terug te betalen. Waarop de onderneemster de optie op de gronden lichtte. Totaalprijs van de transactie: 1,1 miljoen euro. Voor een grond die volgens een onafhankelijke expert een veelvoud waard was – en alleen maar in waarde zou groeien. Antwerp kreeg wel een zogenaamd opstalrecht tot 2052. In ruil voor zo’n 50.000 euro cijnsen per jaar mag de club het stadion gebruiken en uitbaten. Alle inkomsten die het verwerft dankzij de exploitatie van het stadion gaan ook nog steeds rechtstreeks naar Antwerp. Na die datum kan alles wat op de grond staat eigendom worden van Tania Mintjens.

Gevoelige onderhandelingen

In 2015 neemt Paul Gheysens in het grootste geheim Antwerp over. Dat het vervallen Bosuilstadion op een grond staat die geen eigendom is van de club? Vervelend, maar ook niet meer dan dat, redeneert de Ghelamco-baas. Op de Belgische vastgoedmarkt is hij één van de dominantste spelers. Een deal met de familie Mintjens is in zijn ogen louter een snelheidsdrempel op de snelweg naar succes. In de plaats daarvan botst hij tegen de muur. Mintjens wijkt niet van haar standpunt en houdt vast aan de grond.

Op welke punten lopen de onderhandelingen spaak? Onze redactie contacteerde de voorbije weken tientallen bronnen rond Antwerp, de familie Gheysens, de familie Mintjens en het stadsbestuur. De officiële antwoorden varieerden van “geen commentaar” tot “te gevoelig”.

De meest voor de hand liggende reden – geld – wordt door bronnen uit verschillende richtingen weggewuifd. De gespecialiseerde pers deelt de familie Gheysens in als miljardairs. Maar met een geschat vermogen van meer dan 200 miljoen euro volgens de website de Rijkste Belgen is ook de familie Mintjens zeer vermogend. Iemand die het dossier van zeer dichtbij volgt, zegt: “Dit is geen spelletje om vijf miljoen meer of minder. Er is meer aan de hand.”

Volgens onze informatie heeft Antwerp al voorstellen gedaan de grond te kopen op basis van schattingen uitgevoerd door onafhankelijke experten. Het kamp-Mintjens noemt het niet meer dan verkennende gesprekken. Meerdere bronnen melden dat het totaal niet botert tussen de familie Gheysens en de clan-Mintjens. Toen Antwerp in 2016 dreigde zijn licentie te missen, vroeg de club alle schuldeisers om 2/3de van hun vordering te laten vallen. Enkel ex-voorzitter Eddy Wauters en de familie Mintjens hielden hun been stijf. De club betaalde uiteindelijk het volledige verschuldigde bedrag van 3,7 miljoen om in het profvoetbal te blijven.

Dochter Tania Mintjens en haar entourage trokken naar verluidt dan weer grote ogen wanneer Antwerp na de promotie in de zomer van 2017 besloot om de hoofdtribune te slopen en door Docora NV, een dochteronderneming van Ghelamco, te laten heropbouwen. Dat scenario herhaalde zich met de vernieuwde Tribune 4. Er volgde uitvoerige correspondentie tussen de twee partijen. Naargelang de bron luidde het dat Gheysens Mintjens niet op de hoogte zou hebben gebracht van de verbouwplannen – iets wat bij Antwerp stellig wordt ontkend – en voelde Mintjens zich gepasseerd bij de overname van de club. Omgekeerd begreep Gheysens niet waarom zij tegengas gaf: hij wilde vooruit met de club, maar voelde zich geremd.

Communicatie via tussenpersoon

Officieel heet het dat de onderhandelingen over de grond de voorbije twee jaar “traag maar constructief” verlopen. In de praktijk zijn Tania Mintjens en Antwerp niet on speaking terms. Er heeft nog nooit een fysieke ontmoeting tussen Tania en Antwerp of de familie Gheysens plaatsgevonden sinds de overname van de club. Alle communicatie verloopt steeds via een tussenpersoon, Francis Vanderhoydonck.

Mede daarom heeft de stad verschillende pogingen gedaan om de contacten te helpen smeren. Voorlopig zonder resultaat. De twee partijen verwijten mekaar hetzelfde: het clubbelang in de weg te staan. Met argumenten die lijnrecht tegenover mekaar liggen. De grondeigenaren hebben de indruk dat zij naar voren geschoven worden als de boeman. Als de reden waarom Antwerp niet vooruit kan. Terwijl de familie Mintjens net beweert dat zij enkel aan de toekomst van de club denkt.

Verankering

De Mintjensen zouden ervan overtuigd zijn dat Antwerp verankerd moet blijven op de Bosuil-site in Deurne-Noord. En ze zeggen zichzelf als de beste garantie te zien om de club daar te verankeren. Door de grond te behouden, denken ze ook de kans te verkleinen dat Antwerp doorverkocht wordt aan een buitenlandse tycoon die geen voeling heeft met de ziel van het stamnummer één. Voor investeerders is het financieel veel interessanter om eigenaar te zijn van een stadion zonder dat het in 2052 in andere handen komt.

Zijn haar intenties zo puur als haar entourage doet uitschijnen? Tania Mintjens (60) is naar eigen zeggen een supporter, maar woont in Londen en is al jaren niet meer gesignaleerd op de Bosuil. Een politieke insider laat weten: “Tania Mintjens is veel meer dan het lieve vrouwtje dat enkel inzit met de club.” Gewezen Antwerp-bestuurders vragen zich luidop af waarom Mintjens, als ze dan toch zo’n grote supporter is, ook in de periode voor de komst van Gheysens nooit de grond voor een democratische prijs heeft terugverkocht aan de club. Maar geen enkele onafhankelijke bron kan concreet benoemen wat haar eventuele verborgen agenda’s zouden kunnen zijn.

Verliefde Gheysens

Paul Gheysens heeft Antwerp initieel niet gekocht uit sympathie of liefde voor voetbal. Het was vooral een investering waarvan hij wist dat die op korte termijn geld zou kosten, maar op lange termijn geld kon opbrengen. Met een modern stadion in een metropool als belangrijke hefboom.

De voorbije jaren is de West-Vlaming volgens verschillende betrokkenen wel verliefd geworden op Antwerp, samen met zijn vrouw Ria en zoon Michael. Ze beseffen hoe heilig de grond van de Bosuil is voor de supporters, en hoe gevoelig een vertrek zou zijn. De harde kern heeft aangegeven dat als de club ooit zou verhuizen, zij toch op de Bosuil zullen blijven. De absolute voorkeur van de familie Gheysens is dan ook om in Deurne te blijven en Tribune 2 en 3 te verbouwen.

Een groter en modern stadion is voor Antwerp de belangrijkste manier om een recurrente inkomstenstroom te genereren en te blijven groeien. Om de turbo helemáál aan te draaien en door te investeren. De eigenaars van Antwerp draaien de argumentatie van het kamp-Mintjens over de toekomst van de club helemaal om. Net omdat Mintjens blijft vasthouden aan de gronden, zou de kans vergróten dat de club een andere locatie zou moeten zoeken om een stadion op te bouwen. Welke clubeigenaar zou op eigen kosten nog twee tribunes bijbouwen, in de wetenschap dat het stadion binnen 29 jaar uit zijn handen glipt?

Maar zelfs al is de liefde tussen Paul Gheysens en zijn club gegroeid, hij zal ook nooit de zakelijke ratio verliezen. Hij is 69 jaar. Zijn bedoeling is de leiding van de club op termijn over te laten aan zijn zoon Michael. Ook in dat opzicht is het altijd interessanter om een stadion te hebben dat niet in 2052 in de handen van een externe partij valt. Michael Gheysens zou dan 70 jaar zijn.

Volgens onze informatie is er evenwel een tussenoplossing mogelijk. Het opstalrecht kan met vijftig jaar verlengd worden tot 2102, op voorwaarde dat de twee partijen het eens zijn over de modaliteiten. De grond blijft dan in handen van de familie Mintjens. Maar de familie Gheysens zou wel beduidend langer het stadion kunnen exploiteren, wat een veel grotere garantie biedt om hun geïnvesteerde miljoenen terug te verdienen.

Bemiddeling door burgemeester De Wever

De financiële constructie rond de hoofdtribune toont dat een vernieuwde Bosuil ook lucratief kan zijn zonder eigenaar van de grond te zijn. De bouw van die tribune kostte Docora NV naar schatting 21 miljoen euro. Antwerp leaset het gebouw gedurende vijftien jaar, voor een totaalbedrag van 51,1 miljoen euro.

De voetbalbaas Gheysens betaalt dus de vastgoedbaas Gheysens. Een vestzak-broekzakoperatie, zeker zolang de eigenaar geld blijft pompen in de club. Vanaf het moment dat Antwerp zelfbedruipend wordt – wat niet lang meer zou mogen duren –, kan dat leasecontract Gheysens wel return on investment beginnen opleveren.

Al helemaal wanneer het recht van opstal tot de volgende eeuw zou lopen. Als Gheysens het opstalrecht aan de huidige voorwaarden kan verlengen tot 2102, tekent hij met beide handen en begint hij morgen aan de bouwplannen. Het kamp-Mintjens wil evenwel bepaalde garanties om een vinger in de pap te houden. Zo verwachten ze transparantie over het stadionproject. Volgens meerdere bronnen hebben ze wel inzage gekregen in de bouwplannen. Antwerp is niet geneigd de grondeigenaars ook inspraak te geven – niet onlogisch aangezien de investeringen helemaal door de club worden gedragen. Eén van de andere suggesties die gepasseerd is om uit de impasse te geraken, is dat de familie Mintjens een voorkooprecht zou krijgen op een beperkt aandelenpakket van de club indien de familie Gheysens Antwerp ooit zou doorverkopen. Om op die manier controle te houden op de verankering.

Wat dan weer moeilijk ligt bij de leiding van Antwerp. Daar leeft het gevoel dat ze geen echte kans krijgen. Ze zijn bereid om het opstalrecht te verlengen en een verhoogde canon (een hogere jaarlijkse vergoeding) te betalen. Voorstellen zouden daarvoor neergelegd zijn. Burgemeester Bart De Wever heeft zich geëngageerd om te bemiddelen. Afwachten of dat volstaat.

[PUSH]

Hopelijk komen de beide partijen snel tot een overeenkomst. Als Antwerp 10.000 toeschouwers méér per thuismatch kan toelaten dan nu het geval is (dankzij een nieuwe T2 en T3), en je rekent met 25 thuismatchen per seizoen (Jupiler Pro League, Croky Cup en Europese wedstrijden) dan zijn dat 250.000 tickets méér per seizoen.

Reken vervolgens gemiddeld 30 euro per ticket, en je hebt 7.5 miljoen euro. En dan tel ik nog niet de extra inkomsten qua catering, merchandising, ...

[jenske]

.

[jenske]

Dat hij niets met voetbal heeft, benadrukt Bart De Wever (N-VA) tot vijfmaal toe. Maar dat een club uit Antwerpen kampioen kan worden en de bijhorende volkshysterie, vindt de burgemeester “ontroerend”. Om straks mee op zoek te gaan naar een oplossing voor de Bosuilgronden, zegt hij in een exclusief gesprek met HLN. “Als je München binnenrijdt en je ziet dat stadion van Bayern, denk je: ‘Wow. Deze stad doet ertoe.’ Antwerpen heeft dat ook nodig.”

Het was schrikken, toen Bart De Wever op zijn Instagramprofiel een foto van een CT-scanner postte, met het bijschrift dat hij de longen van een zeventigjarige had. Long Covid bleef op zijn gezondheid inhakken. Maar kijk, twee weken later gaat het beter, zegt hij. “Ik kan rustig beginnen opbouwen. Dat zal zeker nog twee maanden oudemannensport zijn, en ik moet nog de courage vinden om te herstarten. (kucht) Ik ben er nog niet helemaal door. Zeker de stem laat het nog regelmatig afweten. Maar het komt wel goed.”

Tijd om het over voetbal te hebben.

“Alles wat ik over voetbal weet, kan ik op twintig seconden zeggen.”

U bent wel de burgemeester van een stad waarin het voetbal decennia op zijn gat lag. Antwerp kan nu voor het eerst in 66 jaar kampioen worden. Wordt u daar dan niet over aangesproken?

“Eigenlijk niet. Het is zo genoegzaam wel bekend dat ik weinig weet over voetbal. En dat ik er ook niks over te melden heb.”
“Maar natuurlijk weet ik wel dat het een hot topic is. Ik woon in Deurne. Wanneer ik door de buurt wandel, zie ik overal rood-witte vlaggen. Dat is ontroerend. Dat verwarmt mijn hart. Ik ben een gemeenschapsdenker, onderschat dat niet. Ik ben een conservatief. Dus alles wat mensen aan elkaar kleeft, juich ik toe. Zelfs de dingen waar ik niet zelf in deel.”

Hoe belangrijk is de club voor de stad?

“De grootste vereniging van mijn stad is Antwerp. Dat de club het weer goed doet en op topniveau kan meedoen, is zeer betekenisvol voor ons. Wij zijn geen onbelangrijke stad in ons land. Economisch denk ik te mogen zeggen dat we de aorta zijn van heel de Vlaamse en zelfs Belgische economie. Bij een stad van die allure hoort ook een voetbalploeg die kan meedoen met de beste. Dat is eigenlijk de logica der dingen. En dat heeft ons jarenlang ontbroken. Dus ja, ik ben als burgemeester genoopt daar wel mee bezig te zijn.”

“Ik kan me geen periode herinneren in de afgelopen tien jaar dat ik niet met voetbal bezig ben geweest. Dat is letterlijk zo van de eerste dag sinds mijn burgemeesterschap. Niet met de sport op zich - ik ben geen fan en ik volg het niet. Ik kijk er ook niet naar. Maar het gegéven voetbal en wat het doet met mensen: razend interessant.”

U zegt veel met voetbal en Antwerp bezig te zijn. Dan kan ik me inbeelden dat u een zekere band met Paul Gheysens heeft opgebouwd.

“Ik ken iedereen die bij voetbal betrokken is. Zoals ik ook bijna iedereen ken die bij het zakenleven in Antwerpen betrokken is. CEO’s van grote bedrijven. Investeerders die betrokken zijn in de farma, de petrochemie, de diamantsector. Dat is mijn taak: die stad zo goed mogelijk helpen draaien. Antwerpen is ‘open for business’.”

“Dus ja, ik ken Paul Gheysens. Als ontwikkelaar. En als eigenaar van de belangrijkste vereniging van mijn stad. In beide gevallen is Paul Gheysens onze partner.”

Dan lijkt het normaal dat u met Paul Gheysens gesproken heeft over zijn problemen met de grond van de Bosuil.

“Natuurlijk.”

En ik heb mij laten vertellen dat u ook al samengezeten heeft gehad met Tania Mintjens, eigenaar van die grond.

“Die hele grondkwestie is niet gemakkelijk. Dat heeft historisch heel diepe wortels. We trachten partijen tot akkoorden te brengen. In functie van de ontwikkeling van de club. Die gaat hand in hand met de infrastructuur.”

“Voor de stad zou een vernieuwde Bosuil ook interessant zijn. Een modern stadion kan veel betekenen voor de uitstraling van een stad. Als je München binnenrijdt en je ziet dat ‘vogelnest’ dat daar staat (de Allianz Arena van Bayern München, red.)... Ik zal er wel nooit binnenkomen om naar voetbal te kijken. Maar ik kijk ernaar en denk: ‘Wow. Dit is niet zomaar een stadje. Deze stad doet ertoe’.”

“Dus ja. Onze stad heeft een stadioninfrastructuur nodig die bij haar status past. Daarom vind ik het ook echt tot mijn job behoren om te trachten die hele situatie tot een goed einde te brengen.”

Hoe doet u dat?

“Praten. Veel praten. Ook achter de schermen. Ik probeer mensen rond de tafel te krijgen. Pas op, ik doe dat ook voor de Antwerp Giants in het basketbal. Dat doe ik ook voor Beerschot. Dat doe ik ook voor grote corporates in andere bedrijfstakken.”

(denkt na) “Ik hoor vaak: ‘Op het stadhuis wordt er heel veel gekonkelfoesd.’ Wel, ik ontken dat dus niet. Ja, er wordt op het stadhuis van Antwerpen veel gekonkelfoesd. En ik denk dat dat doodnormaal is.”

“Ik weet ook niet of dat vroeger ook zo gebeurde. Ik durf er een beetje aan te twijfelen. Maar ik durf het wel zeggen. Ik doe dat. Ik doe dat in het algemeen belang van mijn stad. En ik doe dat ook in dit dossier. Maar aangezien het lopende is, denk ik dat het het beste is er niets over te zeggen. Om niemand voor het hoofd te stoten. Maar uiteraard hoop ik op een gunstig resultaat.”

Ik zal mijn vraag anders stellen. Hoe belangrijk is het voor de burgemeester van Antwerpen dat Antwerp op de Bosuil blijft?

“Die Bosuil geldt als heilige grond. Ik heb voetbalpsychologie leren min of meer doorgronden. Dat was voor mij niet zo gemakkelijk. Tien jaar geleden, toen Antwerp en Beerschot allebei aan de grond zaten en we geen eersteklassevoetbal meer hadden, kwam er een aanbod om een stamnummer uit West-Vlaanderen over te nemen (zakenman Patrick De Cuyper probeerde voetbalclubs Zulte Waregem en KV Oostende naar Antwerpen te verhuizen, red.). Dat klonk mij als muziek in de oren. Ik had daar al in het zakenleven een ronde voor gedaan. We hadden behoorlijk wat kapitaal op het oog. Maar dat is gebotst op de voetbalpsychologie waarbij dat blijkbaar allemaal niet zomaar kan. Ik heb toen leren ervaren en onthouden wat een traditieclub eigenlijk is. ‘Ein Traditionsverein’, zeggen ze in het Duits. En daar kun je niet zomaar wat mee beginnen boetseren.”

“De ideale oplossing is dat je op de Bosuil een stadioninfrastructuur hebt die klaar is voor Europees topvoetbal. Dat is het resultaat waar we nu naartoe werken. Dat is plan A. En alle mogelijke manieren die tot plan A leiden en die steek houden, en waar ik iets voor kan betekenen, daar zal ik mijn uiterste best voor doen.”

En wat is plan B?

“Dat weet ik niet. Ik ben niet de eigenaar van Antwerp. Ik hoop ook dat er geen plan B moet zijn of komen. Mijn focus ligt alleen op plan A. Ik zeg altijd: je moet nooit een plan B maken. Want dan wordt dat binnen een week plan A. Je moet eerst op het resultaat spelen dat je moet boeken. En niet beginnen spreken over andere oplossingen. Want dat zaait verwarring. En voor je het weet, is plan A al afgevoerd omdat je een plan B had. Dus dat doen we beter niet.”

U heeft zelf in 2018 gezegd dat het Bosuilstadion tegen eind 2019 rondgebouwd zou worden. 4,5 jaar later is het nog een halve bouwwerf. Is dat pijnlijk?

“Het is ook niet dat er niks gebeurd is. Ik heb het gezien 10 jaar geleden. Als je er nu komt, wekt het toch al wel lichtjes een andere indruk. Maar het zou afgebouwd moeten worden, dat klopt. En ik hoop dat alle partijen die daarbij een rol moeten spelen ook het nodige doen. Ik wil er verder niet te veel uitspraken meer over doen. Maar hoe sneller de stad in actie kan komen om vergunningsaanvragen te beoordelen, des te gelukkiger ik zal zijn.”

Hoe sterk is de verwevenheid tussen de partij N-VA en de club Antwerp? Philip Muyters en Bart Van Camp zitten in de raad van bestuur van Antwerp. Peter Wouters, Annick De Ridder en Ludo van Campenhout zijn hevige supporters.

“Dat is vergezocht. Antwerp is gewoon de dominante vereniging op vlak van voetbal in onze stad. Dat wil zeggen dat iedereen die in die omgeving woont, betrokken is op die club. En dan zal je wel mensen vinden van N-VA die daar een rol spelen. Dat is de logica der dingen. Er zijn ook heel wat leden van onze partij die sympathie hebben voor Beerschot.”

Opmerkelijk genoeg vind ik bij Antwerp amper of geen leden van CD&V, Groen of Open VLD terug.

“Dat is dan eigenlijk hún probleem, als je begrijpt wat ik bedoel. Als je een partij bent die in Antwerpen verankerd is, dan denk ik dat je normaal mensen moet hebben die in de sfeer van die twee grote verenigingen zitten.”

“Als je nu die namen noemt, dan lijkt dat precies of dat is zo een onderdeel van een plan of een schema. Maar de waarheid is veel prozaïscher. Dat zijn vaak mensen die al van kindsbeen af in Tribune 2 hebben gezeten. Schepen De Ridder zat er aan de hand van haar papa. Dat zijn banden die decennia teruggaan. En dus dat die mensen later, als ze dan in de politiek zitten, dat engagement naar Antwerp gewoon verder zetten. Dat is niet abnormaal, net zoals Luk Lemmens heel zijn leven op die planken van Beerschot heeft gesleten. Daar zit allemaal niet veel meer achter dan het natuurlijke verloop van mensen en dingen.”

Mogen we spreken van een kruisbestuiving tussen stad en familie Gheysens?

“Ik zou dat zo niet noemen. Maar als een ondernemer zoveel geld op de tafel legt om een club te transformeren van een probleemkind naar een glorieverhaal? Daar voel ik heel veel erkentelijkheid voor. Dat spreekt ook voor zich.”

U heeft de vorige wedstrijd bewust niet bijgewoond, omdat u geen ticketje van een andere supporter wou afpakken. Hoe gaat u zondag de kampioensmatch volgen?

“De belangrijke wedstrijden volg ik op de websites van de media. Ik wil die uitslagen wel weten. Maar als ik aan één ding een hekel heb, dan is het aan ‘gloryhunting’. Supporters die geen supporters zijn, maar die wel voor de allerbelangrijkste wedstrijd komen opdagen. Ik zou dat als fan niet waarderen. En ik ga dat dus ook nooit doen.”

Welke taferelen verwacht u zondag?

“Als het Antwerp nog ontglipt, zal het zuur zijn. Zelfs voor mij. Maar als het goed komt, wordt het complete waanzin. Een volksfeest. Een overstroming van vreugde zoals we die zelden hebben gezien.”

“Ik heb veel vrienden die nu al weken niet kunnen slapen van de stress. Die kaarsjes gaan branden en duizend doden gaan sterven zondag. Ik zie die mensen, die supporters, zo graag. (benadrukt) Die van Beerschot óók, hé. Maar voor de toekomst van Antwerp zou een kampioenschap enorm zijn. Meedoen aan de Champions League zou in de opgang van die club een quantumsprong betekenen. Ook voor Paul Gheysens, die er zoveel heeft ingestoken. Ik gun hem dat allemaal. Ik voel een grote dankbaarheid naar wat er daar op de Bosuil is gebeurd. Antwerp was een belangrijke stad met tweederangsvoetbal. We hebben nu aan een een aantal mensen, maar misschien vooral Paul Gheysens, het sportieve succes te danken. Die kers op de taart gun ik hen tweehonderd procent.”

bron

[Zulte Waregem Sup.]

Misschien kunnen ze de nieuwe tribune 1 en 4 een 10 tal rijen hoger maken. Zo creëer je een 3000 tal plaatsen extra. Ook een optie is tribune 2 compleet renoveren.

[Greenboy]

Mensen die veel geld hebben zijn dikijls toch kleine kinderen.....

[Zelanje]

[PUSH]

Ik maakte me exact dezelfde bedenking toen ik gisteren het "kwade-oog-fragment" op televisie zag.

Toen Gheysens zei wat voor "een ramp" het is dat ze nog altijd zoveel toeschouwers moeten weigeren omdat het dossier van T2 (en T3) muurvast zit, trok De Wever maar een heel pijnlijke grimas toen hij in beeld kwam.

Benieuwd of hij het écht gaat kunnen oplossen .. én ook of Gheysens al dan niet blufpoker speelt door openlijk met een verhuis -- weg van de heilige Bosuil-grond -- te dreigen...

[Alexander]

[PUSH]

Sporza.be, 07/06/2023

In de nasleep van de Antwerpse titelvieringen is er de voorbije dagen vooral veel gesproken over het stadion van de kersverse kampioen en de verhoopte uitbreiding daarvan. In het heikele dossier valt steevast de naam van Tania Mintjens. Financieel journalist Ludwig Verduyn, van de website De Rijkste Belgen en een kenner van de vermogende families in ons land, geeft zijn kijk op de zaak. "Ik sluit niet uit dat er nog achterliggende agenda's zijn", klinkt het.

"Ik kijk eens met een kwaad oog naar de burgemeester." Het waren maandagavond de niet mis te verstane woorden van Antwerp-voorzitter Paul Gheysens bij de huldiging in het Antwerpse stadhuis.

Kwaad, want de uitbreiding van de Bosuil die Gheysens maar wat graag wil realiseren, zit in een impasse. Burgemeester Bart De Wever wakker schudden, leek wel een wanhoopspoging om een doorbraak te forceren, al was De Wever er snel bij om te benadrukken dat de stad geen partij is in het stadiondossier.

Het grote probleem? De Bosuil-gronden zijn deels eigendom van de familie Mintjens uit Malle, rijk geworden in de meubelindustrie. Antwerp heeft tot 2052 wel het zogenoemde opstalrecht, maar als de club nu een nieuwe tribune 2 bouwt, wordt die over een kleine 30 jaar eigendom van de familie Mintjens.

Intussen zijn Antwerp-fans zelfs een petitie gestart om Tania Mintjens te overtuigen de gronden te verkopen. Of die ooit op het bureau van Mintjens zal belanden, is maar de vraag. De zakenvrouw leidt een teruggetrokken bestaan in Londen. "Ik heb haar nog nooit ontmoet", gaf Gheysens maandag toe.

Financieel journalist Ludwig Verduyn schetst in Vandaag op Radio 1 de relatie tussen Antwerp en de familie Mintjens. "Het was eigenlijk vader Karel Mintjens die geïnvesteerd had in Antwerp, in een periode waarin er op financieel vlak nogal weinig geregeld was. Er was geen structuur, geen transparantie", weet Verduyn.

"Wanneer het slecht ging met voetbalploegen probeerde iedereen zijn vel te redden, door op een of andere manier zoveel mogelijk van zijn investeringen te recupereren. Dat heeft ook Karel Mintjes gedaan. Er werd een deal afgesloten waarbij hij de gronden in erfpacht gaf. En dat is nu het probleem."

Voor Paul Gheysens is dochter Tania Mintjens de verpersoonlijking van het probleem, zij lijkt de sleutel in handen te hebben. "Maar zij houdt zich niet meer bezig met die financiële aspecten", weet Verduyn.

"Tania Mintjes laat zich voor zulke zaken adviseren door Francis Vanderhoydonck, die ooit een van de belangrijkste zakenbankiers van België was bij de Generale Bank. Hij heeft een goeie naam en reputatie, maar hij verdedigt natuurlijk de belangen van Tania Mintjens."

Als een soort laatste redmiddel om alles uit het slop te halen, heeft Paul Gheysens de strijd nu brutaal op straat gegooid. "Je zou verwachten dat je zoiets discreet rond de tafel bespreekt, maar Gheysens heeft ook zijn eigen stijl. Hij is niet bang van provocatie. Dat is wat hij nu doet", ziet Ludwig Verduyn.

"Toen Gheysens nog anoniem investeerde in Antwerp heeft hij al eens een deel van de openstaande schulden betaald aan de familie Mintjens. Veel details zijn daar niet over bekend. Maar misschien is dat destijds niet al te vlot verlopen en is het daardoor iets persoonlijks geworden?", oppert Verduyn.

"Als het over geld gaat, spelen er geen emoties meer, alleen harde argumenten. Ik weet niet wat er speelt, maar ik sluit niet uit dat er nog achterliggende agenda's zijn. De stille diplomatie heeft in elk geval niet veel opgelost. En Paul Gheysens is iemand die alle middelen durft in te zetten om zijn doel te bereiken."

[PUSH]

De Rijkste Belgen, 06/06/2023

“We moeten niet kijken naar Tanja Mintjens, wel naar Francis Vanderhoydonck.” Dat zei Paul Gheysens gisteren tijdens de receptie op het Antwerpse stadhuis na afloop van de viering van zijn voetbalploeg FC Antwerp die zowel de beker van België veroverde als de titel van kampioen in eerste nationale. Tijdens dat gebeuren viel de naam Tanja Mintjens regelmatig. Tanja Mintjens is de rechthebbende van de erfpacht van de gronden waarop de verloederde ‘tribune 2’ staat op de Antwerpse Bosuil, het stadion waar Paul Gheysens werkt aan de succesformule van zijn voetbalploeg FC Antwerp. Gheysens slaagt er daarbij niet in een akkoord te bereiken met Mintjens over de aankoop van die bewuste gronden. Nu wordt het jarenoude gevecht publiek uitgevochten. Daarbij wordt de druk verhoogd op de Antwerpse N-VA burgemeester Bart De Wever.

Wie op de Bosuil komt ziet aan de ene kant de nieuwe ‘tribune 4’ die door Gheysens werd gebouwd en aan de andere kant een oude, betonnen tribune, verloederd en te gevaarlijk om nog te betreden. Ondertussen een beetje wit gekalkt. Voor bezoekers is die toestand even moeilijk uit te leggen als de Belgische staatsstructuur aan een buitenlander.

Dit verhaal start aan het eind van de vorig eeuw. Vader Karel Mintjens bouwde op dat moment zijn gelijknamig meubelbedrijf van eiken meubels uit tot grootste meubelfabriek van België. Dochter Tanja werd in 1993 verantwoordelijk voor het personeelsbeleid en de verkoop. Haar broer Carl kreeg de productie in de fabriek toegewezen. Vader Mintjens investeerde ondertussen redelijk wat geld in de voetbalploeg Antwerp. Hij leende de ploeg niet enkel geld, hij werd via erfpachtconstructies ook eigenaar van de gronden van het Bosuil stadion.

Nu springen we 20 jaar verder. Tanja Mintjens heeft zich teruggetrokken uit het bedrijf en heeft zich in Londen gevestigd. Haar broer Carl leidt het hele meubelbedrijf. Ondertussen heeft Ghelamco eigenaar Paul Gheysens het plan opgevat om te investeren in Antwerp. Einddoel daarbij is dubbel: de ploeg naar het hoogste niveau brengen en het Bosuil stadion heropbouwen als vastgoed investering. Om dat te doen moet Gheysens eerst afrekenen met het verleden, letterlijk dan. De industrieel zelf blijft anoniem in de schaduw staan. Enkel als bouwheer van het Gentse Ghelamco stadion loopt hij in de kijker. In Antwerpen wordt Patrick Decuyper uitgestuurd als stroman. Die moet de anonieme miljoenen van Gheysens investeren. Paul Gheysens kiest voor anonimiteit omdat de toekomst van de Antwerpse voetbalploeg op dat moment allesbehalve duidelijk is.

Intro Francis Vanderhoydonck. Tanja Mintjens blijkt zich niet meer zelf in te zetten bij het beheer van haar financiële erfenis. Dat laat ze over aan Francis Vanderhoydonck, de man die tot 1998 een topfunctie bekleedde bij de Generale Bank, nu BNP Paribas Fortis geworden. In 1998 verliet Vanderhoydonck de Generale Bank om financieel adviseur te worden van Pol Hauspie, op dat moment de rijzende ster, de oprichter en halve eigenaar van het technologiebedrijf Lernout & Hauspie. In mei 2000 verzilverde Vanderhoydonck 3,25 miljoen euro aan L&H aandelen. Zes maand later raakte het spraaktechnologiebedrijf verstrikt in haar vervalste omzetcijfers om kort daarna failliet te gaan. Het leverde Vanderhoydonck de betichting op van aandelenhandel met misbruik van voorkennis. Later zal de zakenbankier daarvan volledig worden vrijgesproken voor de rechtbank.

Na een periode van bezinning besluit Vanderhoydonck zich volledig te profileren als discrete financieel adviseur van vermogende families. Eén van zijn grootste opdrachtgevers wordt de vorig jaar overleden Mark Vanmoerke die op dat moment volop investeert in de sector van de pretparken. Later zien we de zakenbankier ook terug bij de Limburgse transportfamilie Essers, bij Jan Callewaert en het bedrijf Option en bij het bedrijf Resilux van de broers De Cuyper waar hij ook even voorzitter wordt. En dus ook bij Tanja Mintjens. Nog in zijn ‘verborgen’ Antwerpse periode zal Gheysens in 2016 een oude openstaande schuld van bijna 4 miljoen euro aan Mintjens terugbetalen. Maar daarna komt het blijkbaar niet meer goed tussen de beide partijen. Gheysens slaagt er niet in een nieuw vergelijk te vinden om ook op de gronden in de Bosuil over te kopen van de familie Mintjens.

“Ik kijk nog eens naar de burgemeester met een kwaad oog: dat ‘Mintjens-probleem’ heeft me al genoeg geld gekost”, richtte Gheysens zich gisteren in het Antwerpse stadhuis “met een knipoog” tot burgemeester Bart De Wever. “We kunnen er niet meer onderuit, mensen. Er kunnen dubbel zoveel fans genieten van het voetbal, maar ze krijgen geen ticket, omdat we geen plaats hebben. Dat is toch een ramp? Dit kan niet blijven duren. Wees gerust, als het aan ons lag, was het anders. Iedereen, ook de supporters, zal moeten helpen. Anders komen we er nooit. Dat is voor mij het zwaarste punt vandaag.”

Later liet de Ghelamco-eigenaar zich nog ontvallen dat het probleem niet zozeer bij Tanje Mintjens ligt dan wel bij haar adviseur Francis Vanderhoydonck. “Die heeft een speciale relatie met mevrouw Mintjens…” aldus nog Paul Gheysens die liet verstaan dat de tijd van stille diplomatie voorbij is. “Als we niet kunnen verbouwen, moeten we uitwijken. Dit staat de groei van de club compleet in de weg. Kijk, eens er een akkoord is met Mintjens, staat er twee jaar later een nieuwe tribune.” De bouwheer geeft het dossier nog zes maanden tijd. In theorie wordt de erfpacht rechthebbende eigenaar van de gebouwen die op de grond worden neergezet. Indien er geen financiële overeenkomst mogelijk is, kan de erfpacht op de gronden eventueel worden verlengd met nog eens 50 jaar van 2052 naar 2102.

[Zelanje]

[Zelanje]

[PUSH]

Lees ik dat nu goed: als de nieuwe T2 geen 'simpele' tribune blijft met enkel buitenzitjes, maar daarnaast ook loges/business seats krijgt of nog andere functies voor op niet-wedstrijddagen (horeca, kantoren, winkels, fitness, ...) dan nemen de voorafgaandelijke procedures twee à drie jaar in beslag nog vóór de eerste steen gelegd kan worden???

[PUSH]

En wat als de stad nu eens gewoon de grond van de Bosuil onteigent? En vervolgens een concessie toekent aan voetbalclub Antwerp en clubeigenaar Paul Gheysens? We legden het voor aan drie experts, die het ongeveer eens zijn: ja, de stad zou een redelijke kans maken als ze de zaken wil forceren.

Dirk Hendrikx, GvA, 08/06/2023

De oudste voetbalclub van Antwerpen heeft de wind in de zeilen, maar het stadion is nog niet af en uitbreiding is noodzakelijk. Een deel van de grond is echter eigendom van de Antwerpse zakenvrouw Tania Mintjens. Clubeigenaar Paul Gheysens wil niet investeren in nieuwe tribunes als zij niet verkoopt. Ze kan verkopen aan Gheysens of aan de stad Antwerpen, die dan een concessie kan verlenen, maar bij monde van haar zaakwaarnemer Francis Vanderhoydonck heeft ze dat tot nu altijd geweigerd “uit clubliefde”, om te vermijden dat de heilige clubgrond ooit in handen zou komen van een buitenlandse investeerder.

Na de viering maandag zei Gheysens dat eigenlijk niet Tania Mintjens het probleem is, maar Francis Vanderhoydonck. “Zij hebben een speciale relatie, dat is het minste wat je kunt zeggen”, zei Gheysens. Deze Francis Vanderhoydonck was volgens derijkstebelgen.be tot 1998 een topman bij de Generale Bank en werd daarna financieel adviseur van vermogende families.

Stad en burgemeester proberen discreet te bemiddelen tussen beide partijen, maar vergeefs. De stad beschikt echter nog over een soort van nucleaire optie: onteigenen. Dat scenario circuleert al even.

Openbaar nut

“Het kan zeker”, beweert Koen Maes, een Antwerpse vastgoedinvesteerder en ook trouwe supporter. “Je kunt voor onteigening gaan als er sprake is van openbaar nut. Er gaat een petitie rond van supporters die makkelijk tot vijftienduizend handtekeningen of zo zal gaan. Dat geeft een duidelijk draagvlak om van een openbaar, publiek belang te spelen. Misschien wordt dit scenario door de stad alleen maar geopperd om druk te zetten. Dat is ook mogelijk.”

Een Antwerpse vastgoedinsider die liever anoniem blijft, heeft ervaring met onteigeningen. “Dat kan heel snel gaan. Een vrederechter kan zonder meer beslissen dat er een overdracht van eigendom moet plaatsvinden en dat is het dan. Ik ken iemand die eigenaar was van achtduizend m² aan de Kleine Zavel, een van de duurste buurten in Brussel. Die kreeg op een keer te horen dat de vrederechter een deel van zijn eigendom had weggeknipt en overgegeven aan het conservatorium ernaast. Het is zeker een redelijke piste. Je kunt je bij de Bosuil beroepen op het argument van de economische expansie. Het voetbal is belangrijk voor de dynamiek in de stad en is een motor van economische ontwikkeling.”

De stad gaat traditioneel niet graag tot onteigening over, zo weet de insider. “Voor de stadsfeestzaal aan de Meir ging vijf jaar verloren omdat er eerst een akkoord moest bereikt worden met 83 mede-eigenaars, omdat ze liever niet wilden onteigenen en mensen dwingen.”

Een deal rond een verlengd recht van opstal acht de insider ook redelijk. “In Londen wordt dat systematisch gedaan. Je verkoopt je grond niet, je gaat overeenkomsten aan met investeerders op heel lange termijn, tot wel 130 jaar.” Naar verluidt ziet Paul Gheysens dat echter niet zitten.

Benjamin Verheye doceert aan de KU Leuven in Goederenrecht en Vastgoedrecht. “Onteigenen is zeker denkbaar als je kunt aantonen dat er een legitiem doel is en een belang in hoofde van de stad en als het proportioneel is”, zegt hij. “Eerst moet de overheid tot een minnelijk akkoord proberen te komen en een bedrag voorstellen. Overheden onteigenen niet graag gerechtelijk omdat het een verregaande aantasting is van het privébezit.”

Het Vlaams Onteigeningsdecreet vermeldt letterlijk ‘een onderhandelingsplicht’. Wil de eigenaar niet, dan volgt de echte onteigening en beslist een vrederechter. “Die gaat toetsen of er rechtsgronden zijn: een algemeen belang en een legitiem doel, niet dat de burgemeester er zelf een huis wil zetten. Een vrederechter beslist autonoom. Het is moeilijk te voorspellen hoe hij een dossier zal beoordelen. Een moeilijk element hier is dat je grond onteigent van de ene particulier en dat er nog een andere (Gheysens dus) betrokken is. Het kan niet de bedoeling zijn dat een overheid onteigent van de ene in het commercieel belang van de andere. Dat is een delicaat gegeven.” De hele procedure kan enkele maanden in beslag nemen.

Overigens meent ook professor Verheye dat het recht van opstal een gebruikelijke manier van werken is. “Aan de kust kan ik direct tien projecten met recht van opstal opnoemen. Je verhuurt als het ware je grond aan een investeerder om daarop een gebouw te plaatsen en krijgt daar elk jaar een vergoeding voor. Er blijft zo wel een zekere wederzijdse afhankelijkheid tussen investeerder en grondeigenaar, dat kan een probleem zijn.”

[PUSH]

Sporza.be, 08/06/2023

Alles wat Paul Gheysens aanraakt bij Antwerp lijkt langzaam in goud te veranderen: spelers beginnen geld op te leveren, over de controverse rond Marc Overmars praat nauwelijks nog iemand en met een titel en beker in hetzelfde jaar raakt de prijzenkast gevuld. Alles? Behalve het stadion. Waarom kan uitgerekend een bouwheer geen afgewerkt nieuw stadion bouwen?

Bloed, zweet en geld

Bloed kruipt waar het niet gaan kan, is het gezegde.

Het hart van Paul Gheysens pompt zijn leven lang al voor … ondernemen.

Niet zijn liefde voor Antwerp FC, maar de opportuniteiten die de West-Vlaming zag, dreven hem om in 2015 (in alle anonimiteit) Antwerp over te nemen.

Als grote ondernemer ziet Gheysens verschillende kansen. Het enorme supporterspotentieel in de stad Antwerpen, toegang tot een van de belangrijkste politici van Vlaanderen: burgemeester Bart De Wever en natuurlijk een nieuw stadion kunnen bouwen.

Als een van de belangrijkste bouwheren in Vlaanderen – met ook internationale activiteiten in onder meer Londen en Polen – weet hij dat een nieuw stadion veel geld kan opleveren.

Het duurt 13 jaar voor Antwerp in 2017 opnieuw promotie kan afdwingen naar 1A.

Daarna duurt het maar 20 weken voor Paul Gheysens een nieuwe hoofdtribune heeft neergepoot aan de Oude Bosuillaan, tribune 4 volgt snel.

Het lijkt dus een kwestie van tijd voor tribunes 2 en 3 het plaatje compleet zullen maken, maar de bouwmachine valt volledig stil.

En dat is vandaag nog altijd zo. Tribune 3 is klein en verouderd. Tribune 2 zelfs te gevaarlijk voor publiek en bijgevolg elke thuismatch gesloten.

Wat is het probleem?

Ondernemen is opportuniteiten zien, inschatten en af en toe een gok wagen.

Paul Gheysens is er goed in. Met een geschat vermogen van meer dan een miljard euro staat hij op plaats 37 van de lijst van rijkste Belgen.

Bij Antwerp ziet hij potentieel en gokt hij af en toe: zoals met het aanwerven van Marc Overmars, de sportieve directeur moest bij Ajax vertrekken wegens grensoverschrijdend gedrag.

Maar zijn inschatting over het stadiondossier blijkt fout.

Een deel van de grond waar de Bosuil al vele jaren op rust (en deels nog altijd op roest) is namelijk niet van de club, maar sinds 2008 in handen van een andere ondernemersfamilie: de familie Mintjens uit Malle (zie verder).

15 jaar geleden hielp de familie Mintjens toenmalig voorzitter Eddy Wauters uit de nood met een lening. Omdat de club het geld niet tijdig kan terugbetalen, krijgt Tania Mintjens de grond in handen voor een beperkt bedrag, een fractie van wat de grond nu waard is.

Antwerp krijgt het opstalrecht tot 2052. Concreet: in ruil voor een jaarlijkse vergoeding aan de familie Mintjens mag Antwerp op de grond bouwen en alle opbrengsten van het stadion innen. Tot 2052.

Paul Gheysens gokt ook in dit dossier. Hij bouwt de gloednieuwe tribunes 1 en 4.

Natuurlijk wil hij geen “huis” bouwen voor iemand anders, maar Gheysens gaat er vanuit dat hij de situatie wel zal kunnen oplossen zoals hij dat al zo vaak deed in zijn carrière.

Maar dat is zonder Tania Mintjens gerekend.

Wie is Tania Mintjens?

Ze is niet de beste vriendin van Paul Gheysens, weten we officieel sinds het titelfeest van Antwerp (zie verder), maar voor de rest is ze vooral gehuld in mysterie.

Doe niet te veel moeite om haar naam door Google te jagen. Het is verloren tijd.

Wat we wel weten: de familie Mintjens staat net als Paul Gheysens in de lijst van rijkste Belgen van financieel journalist Ludwig Verduyn. De familie heeft een geschat vermogen van 215 miljoen euro en bezet daarmee plaats 123.

“Vader Karel Mintjens heeft destijds de grootste meubelproducent van België uitgebouwd”, verduidelijkt Verduyn. “De familie investeerde geld in het voetbal in een periode dat er weinig regels waren rond het voetbal."

"In die periode heeft Tania Mintjens ook het opstalrecht over de grond verkregen.”

Wanneer vader Mintjens in 1993 plots overlijdt, nemen zoon Carl en dochter Tania het bedrijf over. In 2013 laat Tania het familiebedrijf voor wat het is. Al jaren woont ze in Londen, waar ze een onopvallend leven leidt.

“Ze houdt zich niet meer zelf bezig met financiële zaken”, duidt Ludwig Verduyn. “Francis Vanderhoydonck, ooit een van de belangrijkste zakenbankiers in België, die zich daarna heeft toegelegd op private banking voor rijke klanten, doet dat voor haar. Hij heeft een goede reputatie, maar handelt natuurlijk in het belang van zijn klanten.”

Jaren geleden gaf Tania Mintjens een zeldzaam interview aan Trends. “Zodra ik iets in mijn hoofd heb, zal dat gebeuren. Ik zal altijd luisteren, maar als ik echt in iets geloof, ben ik erg koppig.”

Een interview dat Paul Gheysens wellicht niet had gelezen, toen hij een dag na de vijfde titel voor Antwerp werd uitgenodigd op het stadhuis in Antwerpen bij Bart De Wever.

Paul Gheysens wordt ongeduldig

“Dat Mintjens-probleem, dat moet opgelost worden. Die heeft me nu al genoeg geld gekost.”

Aan de verbeelding liet Paul Gheysens weinig over maandag 5 juni. En dat in aanwezigheid van vele journalisten en De Wever.

Gheysens voert de forcing. De burgemeester van Antwerpen lachte eens groen. De Wever lijkt wél te weten dat Tania Mintjens een koppig kantje heeft.

Bij DPG Media spreekt Paul Gheysens zelfs een deadline uit. Hij geeft het dossier nog 6 maanden de tijd (dat zou tot begin 2024 zijn).

Na die datum overweegt Gheysens naar eigen zeggen een andere locatie te zoeken voor het stadion van zijn club. Mogelijk gebruikt hij dat argument vooral als drukkingsmiddel, want de fans - en dus ook Bart De Wever, die aan zijn kiespubliek moet denken - zijn een verhuizing absoluut niet genegen.

Een andere optie waar Gheysens mee zegt te kunnen leven, is het opstalrecht te verlengen met 50 jaar tot 2102. Ook die optie biedt Gheysens de mogelijkheid zijn vele investeringen deels terug te verdienen.

Hoewel de liefde voor Antwerp steeds oprechter lijkt te worden bij ondernemer Paul Gheysens en zijn vrouw, wil de bouwheer toch ook iets terug van de 200 miljoen euro die hij ondertussen in Antwerp heeft gepompt.

Door als voorzitter van voetbalclub Antwerp de tribunes te leasen van zijn eigen bouwbedrijf kan Gheysens naar verluidt ruim 50 miljoen euro recupereren in 15 jaar tijd.

Fans willen niet weg, De Wever lacht groen

Er is weinig waarmee je Bart De Wever uit zijn lood kan slaan.

Dat de burgervader van Antwerpen in de studio van De Afspraak een dag na het bezoek van Gheysens aan zijn stadhuis liefst helemaal niets wou zeggen over de zaak, is daardoor net veelzeggend.

“Er waren bemiddelingen, maar ik denk niet dat het helpt om uitspraken te doen op televisie. Echt niet”, zei De Wever met de nodige nadruk op zijn laatste woorden. De verwijzing naar de actie van Gheysens een dag eerder is duidelijk.

“Het gaat om een zaak tussen private partijen, die geen overeenkomst vinden. We kunnen enkel faciliteren. Op Beerschot zijn we de huisbaas, op Antwerp niet."

Bij het “kamp Mintjens” zitten ze op dezelfde lijn als Bart De Wever. "We gaan geen olie op het vuur gooien door een welles-nietesspelletje. De feiten zullen nadien dan wel spreken”, zei belangenbehartiger Francis Vanderhoydonck in een korte reactie aan De Tijd.

Het standpunt van de fans is duidelijk. "Voor de fans is de Bosuil dé plaats waar Antwerp moet spelen. We noemen de Bosuil niet voor niets heilige grond”, verwoordde Dominik Van Landeghem, van de overkoepelende supportersfederatie FASC, hun gevoel.

"Weggaan uit Deurne Noord is het laatste dat we willen." De overkoepelende supportersfederatie begon daarom enkele dagen na de titel een petitie om de familie Mintjens op andere gedachten te brengen.

Of een petitie veel indruk maakt op de familie is maar de vraag. Zij willen naar eigen zeggen de grond behouden om de lokale verankering van Antwerp te helpen verzekeren.

Onze redactie heeft mevrouw Mintjens voorlopig niet kunnen bereiken voor commentaar.